Vaul Kowal był jednym z Bogów Aeldarów, uznawanym za Boga Kowalstwa, który wedle legend był kaleki, kulał i zawsze związany łańcuchami ze swoim kowadłem. Brat Asuryan'a.
Historia[]
Eldarzy mają długą i złożoną historię, przez co wiele szczegółów co do ich rozwoju i pierwszych kolonizacji jest mało znanych. Ojczysta planeta została zniszczona w wyniku Upadku Eldarów, jak i zapisy wielu wydarzeń i kroniki pamiętające wydarzenia dawno zapomniane przez innych. Większość zapamiętano jednak dzięki tradycyjnym opowieściom, pieśniom i tańcom. To, co nie materialne przetrwało, natomiast monumenty, murale i artefakty się nie ostały. Bardzo ważne są opowieści o Domach Aeldarskich Bohaterów i Panteonu Bóstw.
Jedną z legend, wierzeń dotyczą boga Vaula, który to był mistrzem kowali. Broń wykonana przez niego była arcymistrzowska i wielu pożądało jego tworów. Bardzo ważnym wydarzeniem w mitologii Aeldari jest rola Vaula w historii Ishy oraz późniejszy spór z bogiem wojny.
Łzy Ishy[]
Jedna z legend eldarskich, Tańca Asuryan (ang. the Dance of Asuryan), opowiada o historii Łez Ishy, kiedy to rasa Aeldari miała się zrodzić jako śmiertelne dzieci Ishy i Kurnousa. Lileath wyśniła, że Khaine zostanie rozerwany na tysiące kawałków przez śmiertelną armię i gdy ten dowiedział się o tym postanowił unicestwić rasę Eldarów i ścigał ich po Wymiarze Niebiańskim (ang. Heavenly Realm). Asuryan usłyszał łkanie Ishy i również dowiedział się o snach Lileath i planie boga wojny. Aby ocalić resztkę ocalałych, Asuryan wygnał Eldarów do Ziem Śmiertelników (ang. Mortal Lands) i umieścił wielką barierę pomiędzy śmiertelnymi a bogami, co miało rozdzielić ich od siebie po kres dni.
Jednak dowiedziawszy się o tym, Isha płakała jeszcze bardziej, albowiem myśl o wiecznej rozłące z jej dziećmi napawała ją wielkim smutkiem. Ona i Kurnous poprosili więc Vaula Kowala, ich wuja, by im pomógł zjednać się z ich dziećmi. Bóg kowali wykorzystał łzy bogini i stworzył z nich Kamienie Dusz, dzięki którym Isha mogła kontaktować się ze swoimi śmiertelnymi dziećmi, choć Vaul wiedział, że to wbrew woli Asuryan'a.
Dzieło z woli Ishy i Kurnoousa, wykonane boskimi dłońmi Vaula, pozwoliło nauczyć jak najwięcej Aeldari - między innymi nauczyli się tworzyć runy i jak kumulować moc kamieni by tworzyć wielu budowli. W końcu pewnego dnia,Khaine usłyszał jak Isha przemawia do swoich dzieci. Bóg wojny natychmiast poskarżył się Asuryanowi, mówiąc, że inni bogowie sprzeciwili się Jego woli. Król Feniks rzekł Khainowi, że Isha i Kurnous zdradzili go i przestał otaczać ich ochroną.
Khaine wykorzystał to i ich uwięził.
Miecze Vaula[]
Isha i Kurnous byli więzieni przez bardzo długi czas i cierpieli bardzo pod władzą Khaine'a. Płomień i żelazo raniły ich ciała, a sami byli poza zasięgiem tak bogów, jak i śmiertelników. Ze wszystkich bóstw jedynie Vaul Kowal czuł wobec nich sympatie i postanowił działać.
Vaul pewnego dnia przybył i zaproponował wymianę - obiecał, iż jeśli Khaine wypuści bogów ze swoich łańcuchów, on stworzy setkę mieczy. Vaul był największym z kowali, a każde jego ostrze miało niebotyczną wartość. Miał na to rok, lecz nie udało mu się zrobić wszystkich mieczy, albowiem pozostał mu ostatni do zrobienia, lecz nie był w stanie go ukończyć. Jednak aby uniknąć porażki, Vaul wziął pierwsze lepsze ostrze od śmiertelników i schował go między swoje mistrzowskie miecze.
Khaine na pierwszy rzut oka nie widział różnicy i będąc bardzo zadowolonym wypuścił Ishę i Kurnousa. Gdy tylko trójka bogów była już daleko, Khaine dostrzegł fałszywe ostrze i zawył wściekły, nazywając Vaula oszustem i obiecał zemstę. Tak zaczął się długi konflikt pomiędzy bogiem wojny i bogiem kowalstwa, znanym z mitów jako Wojna w Niebiosach (ang. War in Heaven).
Wojna w Niebiosach[]
Tysiąclecia przed Upadkiem, rozpoczęła się mityczna Wojna w Niebiosach, która podzieliła panteon Bóstw Eldarskich. Bogowie dołączali do jednej ze stron konfliktu i zmieniała fronty, zawierali sojusze i łamali ich postanowienia, a kosmos zatrząsł się od gromów wojny. Paralele i tragedie tej wojny po dziś dzień są odtwarzane przez Arlekiny, lecz najważniejszym faktem jest finał konfliktu pomiędzy Vaulem a Khainem.
Vaul wykuł ostatni miecz, docelowo który miał być własnością Khaine'a, lecz nie został ukończony na czas i był on najpotężniejszy ze wszystkich, jako że wykorzystał do stworzenia jego całą swoją wiedzę, Nazwał go Anaris, czyli "Światło Świtu" (ang. Light od Dawn) i wyszedł na spotkanie bogu wojny. Walka była długa, Vaul zadał wiele paskudnych ran Khaine'owi, lecz ostatecznie to bóg wojny wygrał i zrzucił boga kowali z niebios. To wtedy właśnie miał on kuleć na skutek ran, Khaine związał pokonanego łańcuchem żelaznym do jego własnego kowadła.
Anaris natomiast trafił w ręce śmiertelnego Eldanesha, zwolennika Vaula, dzięki wsparciu Falcona Faolchú, związkowi Wielkiego Jastrzębia, który odrzucił patronat boga wojny. Bohater Aeldari nie miał szans z Khainem i został rozerwany wpół. Asuryan był tak zszokowany krwawym mordem, że rzucił przeklął Khaine'a i do dziś dzień z jego dłoni sączy się krew, przez co nazywany jest Kaela Mensha Khaine - "Khaine Krawo-Ręki" (ang. Khaine the Bloody-Handed).
Wojna się skończyła.
Fortece Czarnego Kamienia[]
Wedle zapisków zabezpieczonych przez Inkwizytora Thadusa Valconeta Horsta, eldarski Bóg Kowal, Vaul, miał stworzyć Fortece Czarnego Kamienia z myślą o zniszczeniu Smoka Pustki. Jako, że platformy te były zasilane duszami Proroków, mogły one uderzyć bezpośrednio w Mag'ladrotha. Legendy nie mówią o wyniku takowego ataku na Smoka Pustki, jednak sam Horst podejrzewa, że opisywana bitwa skończyła się dla Aeldari porażką.
Źródła[]
- Warhammer 40,000 Compilation ed. 1 (1991) str. 35-36, 38
- Codex Craftworlds ed. 8 (2017) str. 8, 23, 48-49, 55
- GW Online: Eldar Mythology