 |
Pradawny czeka. |  |
Pradawny Rylanor
Pradawny Rylanor (ang. Rylanor the Ancient; Ancient Rylanor), Rylanor Nieustępliwy (ang. Rylanor the Unyielding) - jeden z Czczigodnych Drednotów z Legionu Dzieci Imperatora z czasów Wielkiej Krucjaty sprzed Herezji Horusa. Służył w Legionie jako "Pradawny Rytów - Mistrz Obrzędów Legionu" - strażnik ceremonii towarzyszących awansom Adeptus Astartes. Jako jeden z nielicznych Legionistów pozostał wierny Imperatorowi.
Historia[]
Wielka Krucjata[]
Pochodzący z Terry, Rylanor znalazł się wśród jednych z pierwszych członków Legionu Dzieci Imperatora walczących w Wielkiej Krucjacie. Był pierwszym, który niósł Palatynę obok odnalezionego Prymarchy, Fulgrima. Ciężko ranny podczas starcia z Eldarami, został zamknięty w sarkofagu ogromnego Czcigodnego Drednota. Kiedy nie walczył, pełnił funkcje "Pradawnego Rytów" - odpowiedzialnego za przygotowywanie i odprawianie ceremonii dotyczących awansów każdego z Astartes z Legionu. Z racji doświadczenia tradycyjnie stał u boku Prymarchy podczas odpraw, podczas których ceniono jego rady. Członkowie Legionu twierdzili, że potrafił przejrzeć kłamstwo w tej samej chwili, w której zostało ono wypowiedziane.
Herezja Horusa[]
Gdy Legion Dzieci Imperatora zaczął popadać w dekadencję, która miała ich doprowadzić do upadku i podążenia ścieżką zatracenia u boku Horusa, Rylanor był spychany na coraz dalszy plan, pozostając u boku Prymarchy raczej ze względu na tradycję niż nową wizję, która opanowała Legion. Pradawny Rylanor zdawał sobie sprawę z tego, że z Legionem nie dzieje się nic dobrego, jednak wzajemna nieufność i niepewność w szeregach Legionu najprawdopodobniej nie pozwoliła na podzielenie się obawami z innymi lojalistami.
Wraz z Legionistami, których wierność w związku z planami Herezji Fulgrim nie oczekiwał, został wysłany na Istvaan III w celu wsparcia szturmu na pałac Precentora w Mieście Chórów. Przed zrzutem Saul Tarvitz, targany wątpliwościami co do rzeczywistego celu ataku, zgłosił się do Rylanora w celu jego wsparcia na kandydaturę starszego oficera sztabowego Eidolona. Rylanor, najprawdopodobniej domyślający się prawdziwego celu prośby Tarvitza, wyraził zgodę na jego propozycję, licząc na wsparcie legionisty.
Rylanor wraz z wyznaczonymi przez Horusa i Fulgrima członkami Legionu uderzyli na pozycje zbuntowanego gubernatora Istvaanu III, wyrzynając obrońców. Pradawny zapewniał niezbędne wsparcie ogniowe dla drużyny prowadzonej przez Lucjusza, który wyrąbywał sobie drogę do Vardusa Praala.
Pradawny Rylanor w obliczu zdrady na Istvaan III
Fulgrim widząc niesłabnącą lojalność wobec Imperatora nakazał zgładzić czcigodnego. Rylanor stał się obiektem ataków zdrajców, lecz nie mogli oni sprostać weteranowi. Podczas zdradzieckiego ataku wirusowego zesłanego przez Mistrza Wojny, Rylanor pojawił się na dachu Pałacu Precentora, obserwując rozgrywającą się jatkę. Dzięki osłonie, jaką zapewniał mu pancerz, był niewrażliwy na próby dostania się wirusa do jego wątłego ciała.
|
Rylanor spojrzał ku niebu. Daleko w górze flota Mistrza Wojny wystrzeliwała ostatnie głowice w Isstvana III. Pradawny drednot stał samotnie, jak ostoja spokoju pośród rozwrzeszczanej grozy agonii Miasta Chórów. | |
Nie brał udziału w walkach, jakie rozgorzały po zrzuceniu bomb. Zgodnie ze słowami Lucjusza zaszył się w Pałacu Precentora, strzegąc czegoś w odkrytym przez lojalistów hangarze.
Po Herezji Horusa[]
Tysiące lat później troje heretyckich Astartes z Legionu Tysiąca Synów, Murshid, Akhtar i Malin Vistario - Czarnoksiężnik Chaosu, zostało wysłanych przez Magnusa na Istvaan celem zbadania dochodzącego z planety tajemniczego sygnału: "Pradawny Czeka". Po zbadaniu planety odkryli zdruzgotany, podziemny hangar, a w nim potężny sarkofag Czcigodnego Drednota. Jedna z nóg została oderwana, a cały pancerz nosił liczne ślady uszkodzeń. Jego działo i Pięść były wycelowane w niebo, tak jakby Drednot chciał pokazać, gdzie należy szukać pomsty za jego stan. Do pancerza dołączony był przerobiony instrument, jeden z sonicznych wynalazków, które legioniści Fulgrima używali jako broń. W ten sposób nadawał sygnał, który został odebrany przez Tysiąc Synów. Rylanor mógł tego dokonać, bo jego poprzedni bracia próbowali go za jej pomocą zniszczyć podczas przeszukania powierzchni planety i choć im się to nie udało, poważnie uszkodzili Drednota. Gdy jeden z legionistów spróbował odłączyć machinę, Drednot przebudził się i wycelował broń w nowo przybyłych. Po chwili jednak stwierdził, że to nie o nich mu chodziło. Zapytany, dlaczego nie uciekł, Rylanor stwierdził, że próbował, ale ostateczne bombardowanie było tak potężne, że tony gruzu przysypały jego postać. Doprowadzony do obłędu przez millenia samotności, nie rozpoznał w legionistach wrogów- w momencie buntu Mistrza Wojny nie było jeszcze wiadomo, że dołączy do niego Tysiąc Synów. Przerobiona broń wbrew jednak oczekiwaniom legionistów nie służyła jako sygnał, lecz miała na celu zastawienie pułapki. Kiedy zapytali, na kogo, atłasowej barwy głos obok nich przemówił: "Na mnie. Czy mam rację Rylanorze?". Bez ostrzeżenia tuż obok rozmawiających pojawił się Fulgrim, teraz już w pełni demonicznej formie. Rylanor był zdegustowany nowym wyglądem Prymarchy, który był spełnieniem najgorszym i najobrzydliwszych koszmarów ludzkości. Gdy Fulgrim zapytał go o cel ich spotkania. Rylanor lekko się podniósł, odsłoniwszy tym samym ukryty pod jego sarkofagiem niewybuch jednej z bomb wirusowych.
Fulgrim wściekły zaatakował Rylanora, bez trudu przebijając się do jego umęczonego ciała. Zaoferował mu
Demoniczny Prymarcha Fulgrim
dołączenie do świty Księcia Rozkoszy, jednak Rylanor odmówił. Zgromadzenie legioniści Tysiąca Synów ujżeli Fulgrima takim jak stał się naprawdę- przepełnioną samozadowoleniem ohydną abominacją wcześniejszych wartości i cech, które nadal reprezentował Pradawny Rylanor. Mając niewiele czasu na decyzję Vistario krzyknął do Fulgrima, że Rylanor zasługuje na kogoś lepszego niż on. A właściwie na kogoś lepszego niż oni wszyscy. Vistario następnie zastrzelił Akhtara, członka kultu Raptora, co spowodowało psioniczny wybuch aktywujący jednocześnie bombę. Raz jeszcze na planecie pojawił się śmiercionośny wirus, zabijając legionistów. Fulgrim chroniony mocą swojego boga przeżył, jednak jego duma ucierpiała. Pradawny mógł uważać się za prawdziwego zwycięzcę starcia.
Źródła[]
- Galaktyka w Ogniu- Ben Counter
- Antologia: Sons of the Emperor - The Ancient Awaits, Graham McNeill
- Fulgrim - Graham McNeill
- The Horus Heresy Book One - Betrayal str. 260