Pożeracze Światów

	Ponieważ nie można było nam ufać. Imperator potrzebował broni, która nigdy nie będzie posłuszna własnym pragnieniom przed pragnieniami Imperium. Potrzebował broni, która nigdy nie ugryzie ręki, która ją karmi. Pożeracze Światów nie byli taką bronią. Wszyscy wyciągnęliśmy ostrza tylko po to, by przelać krew i wszyscy czuliśmy radość z wygranej wojny, która nigdy nie musiała się wydarzyć. Nie jesteśmy oswojonymi, niezawodnymi zwierzakami, których pragnął Imperator. Wilki są posłuszne, gdy my nie jesteśmy. Wilkom można ufać, podczas gdy nam nigdy nie można było . Mają dyscyplinę, której nam brakuje, ponieważ ich namiętności nie są rozpalone brzęczącymi z tyłu czaszki Gwoździami Rzeźnika. Wilki zawsze staną na wysokości zadania, gdy zostaną wezwane. Pod tym względem tajemnicą jest, dlaczego nazywają siebie wilkami. Są oswojone, obrożowane przez Imperatora, posłuszne każdej jego zachciance. Ale wilk nie zachowuje się w ten sposób, jedynie ogar. Dlatego jesteśmy Pożeraczami Światów, a nie Ogarami Wojny.
	— Kapitan Kharn z 8. kompanii szturmowej Legionu Pożeraczy Światów, z jego niepublikowanego traktatu Osiemnaście Legionów.

Pożeracze Światów
Fundacja	Pierwsza Fundacja (30 Millenium)
Numer legionu	XII
Prymarcha	Angron
Obecni Lord Chaosu	Kharn Zdrajca
Świat Macierzysty	Nuceria (przed Herezją) Oko Grozy(po Herezji)
Kolorystyka	Biały i niebieski (Przed Herezją) Czerwony i miedziany (Po Herezji)
Przynależność	Khorne
Okrzyk Bojowy	"Krew dla Boga Krwi! Czaszki dla Tronu Czaszek! Śmierć Fałszywemu Imperatorowi!"

Pożeracze Światów (ang. World Eaters) to jeden z pierwszych dwudziestu legionów Marines, stworzonych na początku przez Imperatora. Patriarchą jego był Angron- potężnie zbudowany okrutny, pozbawiony jakiegokolwiek współczucia wojownik. Legion Pożeraczy Światów jako jeden z pierwszych zdradził Imperatora i przyłączył się do Horusa.  

Świat Macierzysty

Symbol Pożeraczy Światów

Nazwa planety na której znaleziono Angrona już dawno została zapomniana, jednak na samym początku Herezji Horusa Angron nakazał zniszczyć planetę, która nie miała żadnego taktycznego znaczenia. Możliwe jest, że była to planeta na której żył Patriarcha, jednak aby nie zwracać niczyjej uwagi Angron nakazał zniszczenie kilku innych losowych światów aby zatuszować celowe zniszczenie pierwszej. W przeciwieństwie do innych Kosmicznych Marines Chaosu, Pożeracze Światów nie posiadają swojej głównej planety w Oku Terroru czy innym, zamieszkałym przez Chaos miejscu. Wynika to głównie z tego, że Pożeracze Światów nie tworzą zorganizowanego legionu, jedynie małe bandy, które mają wspólny cel. 

Historia

Znalezienie Prymarchy

Angron, podobnie jak inni z synów Imperatora zaginął gdzieś w czeluściach galaktyki. Trafił na areny jako gladiator, któremu wszczepiono implanty, które zwiększały u pacjenta agresję i siłę fizyczną przemieniając go w szalonego berserkera. Patriarcha szybko zyskał sławę niezrównanego wojownika. Zabił setki przeciwników, ale zawsze oszczędzał tych, którzy dzielnie stawiali mu czoło. Pomimo stania się ulubieńcem publiczności Angron stale planował ucieczkę, za każdym jednak razem był ponownie chwytany.

Pożeracz Światów przed zdradą

W końcu władcy zezwolili Patriarsze na zorganizowanie bitewnej dioramy, w której uczestniczyć mieli wszyscy miejscy gladiatorzy. W kulminacyjnym momencie Angron i jego sprzymierzeńcy przypuścili dziki szturm na strażników wycinając sobie drogę do wolności. Razem z Patriarchą uciekło ponad dwa tysiące wojowników zapadając w górskich masywach na północy. Natychmiast wysłano za nimi korpus karny, jednakże z gór wróciły zaledwie niedobitki oddziału, przynosząc wieści o strasznej klęsce i stracie całego uzbrojenia. Przez następne lata, każda kolejna wyprawa pacyfikacyjna była kompletnie niszczona. W końcu buntownicy, których liczebność stopniała do tysiąca, zostali osaczeni przez pięć armii rządowych w masywie górskim. Rebelianci nie zamierzali się poddać i aby oznajmić to wrogom wykopali sobie własne groby gotując się na śmierć. Wtedy na planetę przybył Imperator zwabiony mentalną aurą swego syna.

Władca Ludzkości wpierw obserwował z orbity poczynania swego syna. Będąc pod wrażeniem jego militarnego geniuszu i bitewnego kunsztu teleportował się na powierzchnię planety w noc poprzedzającą atak. Tam zaoferował synowi miejsce u swego boku i przywództwo legionu Pożeraczy Światów - XII legionowi Kosmicznych Marines. Niespodziewanie dla władcy Patriarcha odmówił zdecydowany pozostać do końca u boku swych towarzyszy. Nie było wątpliwości co do jego losu jeśli zostanie na planecie- rebelianci nie mieli najmniejszej szansy na zwycięstwo. Nie chcąc tracić syna, władca sprowadził swój okręt na niską orbitę i pochwycił go promieniem teleportacyjnym zabierając Angrona ze sobą. W bitwie jaka rozgorzała rankiem, pozbawieni przywódcy, morale buntowników osłabło niemal do zera i zostali wycięci w pień.

Wielka Krucjata

Wielka Krucjata trwała, lecz Patriarcha nie chciał przyjąć stanowiska dowódcy Legionu. Po kolei dowódcy kompanii przychodzili do niego, a wściekły Patriarcha rzucał się na nich i zabijał gołymi rekami. Po kolei kapitanowie ginęli. W końcu do Angrona przyszedł Kharn, znany potem jako Kharn Zdrajca. Pobity niemal na śmierć zdołał przekonać patriarchę, a ten w końcu przyjął oferowany mu legion. Nigdy jednak nie zapomniał i nie przebaczył ojcu tego czynu, który uważał za uprowadzenie i podłą zdradę. To poczucie stało się później podstawowym powodem zdrady Imperium i przejścia na stronę Mistrza Wojny Horusa.

Znając efektywność implantów neuronowych, Angron rozkazał swoim Techmarine, aby skopiowali wszczepione mu elektroniczne stymulatory i zaaplikowali je żołnierzom legionu. Technika budowy tych urządzeń przepadła po rozpadzie pierwszego imperium ludzi, pierwsze egzemplarze wyprodukowane więc przez techników legionu cechowały się dużą awaryjnością i wprawianiem pacjentów w stan psychozy. W końcu po wielu próbach i porażkach odniesiono sukces i Angron polecił natychmiast wszczepić implanty wszystkim żołnierzom legionu. Chirurgicznym zabiegom poddawano całe kompanie, a Pożeracze Światów uzyskali wkrótce reputację nie mających litości dzikich wojowników. Wrogowie legionu mogli oczekiwać tylko śmierci od łańcuchowego topora, a całe systemy gwiezdne kapitulowały, gdy dochodziła do nich wieść, że to Pożeracze mają zaatakować ich świat. Po zbrodniczej pacyfikacji Ghenny, kiedy cała ludność została wybita w ciągu jednej strasznej nocy, do Imperatora dotarła nareszcie wiadomość o stosowanych przez Patriarchę praktykach. Władca zakazał dalszych modyfikacji żołnierzy i polecił Horusowi - najbardziej wtedy zaufanemu z jego synów, aby utemperował buntowniczego gladiatora. Angron jednakże zignorował zakaz i wkrótce wszyscy członkowie legionu posiadali wszczepione elektroniczne stymulanty. Imperator popełnił kolejny błąd, bowiem Angron związawszy się z Horusem bez wahania stanął po jego stronie, gdy w imperium wybuchła wojna domowa

Herezja Horusa

W 31 tysiącleciu Imperator nakazał Horusowi i jego ludziom powrót na Terrę. Horus odmówił rozkazu. Imperator postanowił więc wysłać Pożeraczy Światów, aby sprowadzili Horusa. Jednak Imperator nie wiedział, że Angron dotrze do Horusa, ale nie sprowadzi go tylko dołączy do zdrajcy. Tak więc Pożeracze Światów byli pierwszymi i najgroźniejszymi sprzymierzeńcami Horusa. Już przed rozpoczęciem rzezi na Istvaan III Horus był pewny, że Angron i jego Marines nie opuszczą go. Przed przystąpieniem do ataku na Miasto Chórów, Horus zwołał naradę wojenną, w której uczestniczyli także przedstawiciele Pożeraczy Światów - Khârn, adiutant Angrona jak i sam Angron. Zadaniem Pożeraczy Światów i Dzieci Imperatora było zdobycie Pałacu Precentora i zabicie Praala. Po zakończonych obradach przystąpiono do ataku na Istvann III, tam wszystko miało się zmienić.

Istvann III

Lojalni wobec Imperatora Pożeracze Światów walczą ze zrajcami

Kiedy pierwsza część planu Horusa zakończyła się pomyślnie, nakazał on zbombardować planetę Bombami Wirusowymi i zabić lojalnych Imperatorowi Kosmicznych Marines. Kiedy bomby uderzyły w planetę, wirus zabił część Marines w tym lojalnych Pożeraczy Światów. Jednak chwilę przed uderzeniem bomb Saul Tarvitz ostrzegł pewną grupę Pożeraczy Światów, pod dowództwem Kapitana Ehrlena i udało im się przeżyć, ukrywając się w bunkrach. Kiedy zdrajcy dowiedzieli się, że bomby nie zabiły wszystkich, Horus postanowił coś z tym zrobić. Jednak zanim zdążył podjąć jakąkolwiek decyzję, rządny krwi i nieposłuszny Angron zebrał swoich ludzi i postanowił osobiście wybić lojalistów, a w pierwszej kolejności lojalnych Pożeraczy Światów. Kiedy Angron wylądował na powierzchni planety ruszył zabijać Marines, jak gdyby nigdy wcześniej nic dla niego nie znaczyli. Wśród ofiar wściekłego Angrona i jego zdradzieckich wojowników, znalazł się Kapitan Ehrlen, który do końca walczył o imię Imperatora wraz z lojalnymi towarzyszami. Kiedy Angron wybił już wszystkich wrócił na okręt wojenny, pozostawiając za sobą tylko śmierć.

Oblężenie Terry

Podczas Oblężenia Pałacu Imperatora, Pożeracze Światów, od razu uderzyli na Pałac Imperatora i to właśnie oni jako pierwsi przedarli się przez jego mury, ponosząc ogromne straty z rąk lojalistów. Szturm prowadził Kharn, którego zmasakrowane ciało padło na stertę wrogich trupów jeszcze przed ostateczną klęską Horusa. Bracia z Pożeraczy Światów zabrali jego bezwładne ciało i przebili się do swoich okrętów. Kiedy dotarli na pokład, odkryli, że dzięki jakiemuś cudowi Mrocznych Mocy, Khârn wciąż żył.

Po Herezji- Bitwa na Skalathrax

Po zakończeniu Herezji Horusa i ucieczce do Oka Grozy, Legiony Zdrajców popadły w wewnętrzne konflikty. Dochodziło do kolejnych bitew, a największą i o najdonioślejszych skutkach Pożeracze Światów musieli stoczyć z Dziećmi Imperatora. Pożeracze Światów potrzebowali jeszcze tylko jednego zwycięstwa przeciwko wojownikom Fulgrima, by zająć demoniczną planetę Skalathrax w imię Khorna. Koniecznym było, by rozstrzygnąć bitwę jak najszybciej, nim nadejście długiej, lodowatej nocy uśmierci zarówno zwycięzców, jak i pokonanych. Ale Pożeracze Światów nie byli w stanie posunąć się ani o metr. Niszczycielska broń dźwiękowa pozwalała Dzieciom Imperatora odpierać atak za atakiem. Wówczas ponownie dał znać o sobie Khârn, przeklął on opieszałość swoich braci i wyraził swą pogardę, chwytając miotacz ognia i podpalając kilka najbliższych budynków. Zabił tych, którzy próbowali go powstrzymać, i wyruszył w mrok, a wężowy język jego miotacza raz za razem wysuwał się, aż płomienie pochłonęły całe miasto. Khârn kroczył wśród chaosu i zamętu, mordując każdego, kogo napotkał- nieważne, czy był to wróg, czy sojusznik.

Po incydencie

Anarchia opanowała cały Legion Pożeraczy Światów, który rozpadł się wtedy bezpowrotnie na setki małych band, które z chęcią i bez zastanowienia będą walczyć na każdym polu bitwy. Jedyna zachęta której potrzebują to rozlew krwi i czaszki, które można zdobyć w imieniu ich przerażającego boga. Każdy Lord Chaosu musi na nich uważać, ponieważ wielu z tych, którzy próbowali wykorzystać Pożeraczy Światów do własnych celów, samemu straciło swe czaszki, które dołączyły do stert wzniesiony ku czci Khorna.

Kultura

Marines Pożeraczy Światów nigdy nie przywiązywali się do tradycji czy innych wydarzeń, żyli z dnia na dzień. Jednak po Herezji u zdrajców całkowicie zniknęły jakiekolwiek sentymenty i obyczaje. Ich jedynym zajęciem jest składanie krwawych ofiar swojemu plugawemu panu. W ofierze zostały przelane już oceany krwi. Marzeniem każdego Pożeracza Światów jest stanie się Czempionem Khorna, a następnie istotą nieśmiertelną, która będzie mogła wiecznie zabijać i składać ofiary. Jako że osiągnięcie takiego celu wymaga wielu poświęceń Pożeracze Światów tworzą jedynie małe grupy, które łączy wspólny cel. Najczęściej jednak kiedy zostanie on osiągnięty nadchodzi moment w którym należy jak najszybciej pozbyć się towarzyszy, aby samemu zyskać chwałę.

Pożeracze Światów to jedynie żądni krwi mordercy, berserkerzy, którzy nie uznają magii i gardzą nią. Już na samym początku Herezji pierwszymi ofiarami dla Khorna byli zakonni Kronikarze. Wśród band Pożeraczy Światów nie ma czarnoksiężników, jeżeli jednak znajdzie się śmiałek, albo raczej głupiec, który użyje magii szybko trafi na ołtarz i zakończy swój marny żywot.

Doktryna militarna

Pożeracze Światów nie maja żadnej taktyki. Uważają,że najlepszym sposobem na zwycięstwo jest szybkie i masowe uderzenie. Jako wyznawcy krwawego boga pragną jedynie zabijać wrogów i zbierać ich czaszki jako swoje trofea.W walce wręcz są bardzo niebezpiecznymi przeciwnikami gdyż nie szanują ani swojego życia jak i towarzyszy i jeżeli jakiś wpadnie pod topór łańcuchowy nie będzie traktowany ulgowo. Pożeracze Światów nie używają już broni dystansowej jedynie broń do walki wręcz czasami podręcznych bolterów, aby rozsadzić głowę przeciwnika.  

Powiązane Postacie

• Angron - Patriarcha Pożeraczy Światów, potężnie zbudowany i bezwzględny wojownik. W zamian za oddanie i wierność krwawemu bogowi, stał się najpotężniejszym demonicznym Księciem Krwi.

• Khârn - Znany również jako Khârn Zdrajca. Był adiutantem Angrona. Na początku Herezji ogarnął go szał zabijania i zdradził Imperatora.  

• Macer Varren - Kapitan XII kompani Pożeraczy Światów, został Szarym Rycerzem.
• Ehren - Kapitan Pożeraczy Światów wysłany na Istvaana III pozostał lojalny imperatorowi i zginął z rąk własnych braci.

Znane kampanie

• M38 Dominium Ognia- W połowie 38. tysiąclecia Angron wyruszył z Oka Terroru na czele armii pięćdziesięciu tysięcy Berserkerów Khorna. Pożeracze Światów mieczem i ogniem torowali sobie drogę przez kolejne systemy gwiezdne. W ciągu blisko dwustu lat spustoszyli ich ponad trzy tuziny. Za wybrańcami Krwawego Boga szły inne bandy, grabiąc wszystko, czego nie zdołały zniszczyć hordy Angrona. Rzeź dobiegła końca, ale płomienie wojny i rebelii jeszcze przez dwieście pięćdziesiąt lat płonęły w siedemdziesięciu sektorach, pochłaniając niezliczone rzesze sług Imperium. Wielu Namiestników Imperialnych zrzuciło wówczas jarzmo Imperium, by samodzielnie władać kurczącą się populacją. W końcu rozpoczęła się krucjata mająca na celu oczyszczenie światów, które sprzeciwiły się Imperatorowi. Wzięły w niej udział cztery Zakony Kosmicznych Marines, dwa Legiony Tytanów i ponad trzydzieści regimentów Gwardii Imperialnej. Po siedmiu stuleciach niekończących się walk, dziewięćdziesiąt procent dotkniętych konfliktem sektorów powróciło pod kontrolę Imperium.

• 444.M41 I Wojna o Armageddon- Siły Imperialne znajdujące się na tej ważnej strategicznie planecie, zmagały się z rebeliami, które rozprzestrzeniły się na kontynentach Armageddon Prime oraz Artmageddon Secundus. U szczytu wojny domowej w systemie pojawił się wielki wrak statku kosmicznego, dowodzony przez Angrona, z licznymi Pożeraczami Światów na pokładzie. Demoniczny Prymarcha i jego zastępy znaczyły krwawą ścieżkę przez kontynent Armageddon Prime, którego podbój wydawał się nieunikniony, do momentu, w którym Angron zwolnił, by przywołać w kierunku globu energię Chaosu. Siły Imperium wykorzystały tę chwilę wahania na wzmocnienie, otrzymały też wsparcie od zakonu Kosmicznych Wilków oraz setki terminatorów Szarych Rycerzy. Angron i jego gwardia honorowa, składająca się z krwiopijców, zostali ponownie wyparci do Osnowy za cenę życia niemal wszystkich Szarych Rycerzy. Po tej klęsce siły Chaosu wycofały się lub zostały unicestwione.

Źródła

Herezja Horusa: Galaktyka w ogniu

Herezja Horusa: Fałszywi Bogowie

Kodeks: Kosmiczni Marines Chaosu 4. edycja, str. 36, 48

Kodeks: Kosmiczni Marines Chaosu 6 edycja, str. 13, 24, 44, 59