Nekrontyrzy lub Nekrontyrowie (ang. Necrontyrs) - to pradawna i wymarła od 60 milionów lat rasa inteligentnych istot, która za sprawą biotransferu stała się budzącymi się dziś po latach snu Nekronami.
Fizjonomia[]
Co do wyglądu Nekrontyrów możemy się opierać w zasadzie jedynie na nielicznych przekazach i obecnym obliczu Nekronów.
Nekrontyrzy byli prawdopodobnie nieco wyżsi niż ludzie. Prawdopodobnie zupełnie pozbawieni owłosienia w skutek długotrwałego wystawienie na wysoce szkodliwe promieniowanie rodzimej gwiazdy tej rasy. Jeśli zachowała ona paznokcie, nie były duże ani wytrzymałe. Gatunek dysponował za to długimi, smukłymi palcami i sprawnym intelektem. Część z jego przedstawicieli mogła być przygarbiona, prawdopodobnie przez degradację mięśni i stawów, jaka u ludzi występuje w podeszłym wieku.
Po kolonizacji galaktyki Nekrotyrzy mogli rozwijać się znacznie lepiej, nie będąc narażeni na promieniowanie. Budowa wielu Arcylordów wskazuje, że przedstawiciele tej wymarłej rasy mogli uzyskiwać imponującą postawność. Dążenie do uzyskania pożądanej siły i długiego życia, jakiego brakowało rasie sprowadziły ją na drogę wiodącą do biotransferu i upadku gatunku.
Historia[]
Początki Nekrontyrów nikną w mroku dziejów. Jeśli zachowała się pamięć o początkach tej rasy, to jest ona skrzętnie ukryta w nośnikach danych Nekronów.
Wiadome jest, że Nekrontyrzy są niemal tak starzy jak Przedwieczni. Ich macierzysta planeta znajdowała się w zasięgu wyjątkowo nieprzyjaznej gwiazdy, której przeklęte i złowrogie promienie wywoływały nowotwory i mutacje. Mieszkańcy planety żyli w przekonaniu o swojej tymczasowości. Życie było jedynie przelotnym darem, który znika równie łatwo jak się pojawia. Wznoszono potężne grobowce dla zmarłych. Żywym przeznaczano jedynie pomniejsze budowle. Ponura rasa jaką stali się Nekrontyrzy rozwijała się w cieniu takich potęg jak Przedwieczni. Mimo to zdołali opuścić swoją kolebkę, a nowe zdrowsze kolonie zasiedlały kolejne światy. Przez tysiąclecia Nekrotyrzy zasiedlili niemal całą galaktykę Drogi Mlecznej, napotykając inne gatunki obdarzone dłuższym życiem.
Spotkani przez Nekrontyrów Przedwieczni odmówili im dostępu do tajników długiego życia. Być może dostrzegli w nich zagrożenie, niepowstrzymaną ambicję, lub mroczną naturę ich dusz. A może przestraszyła ich perspektywa wszechobecnej rasy, która stałaby się zdolna do prowadzenia szerokich działań niezatrzymywani przez nagłe zgony dowódców i zwykłych żołnierzy. Faktem jest, że to zdarzenie stało się przyczynkiem do wszczęcia Wojny w Niebiosach i upadku obu ras.
Technologia[]
Nekrontyrzy dysponowali bardzo zaawansowaną technologią, którą rozwijali przez całe istnienie swojej cywilizacji. Ostatnie udoskonalenia wprowadzano jeszcze przed biotransferem, inne nadeszły już po nim.
Oparta na wykorzystaniu działań antymaterii, zimnych fuzji i atomu Nekrontyrowie byli w stanie kształtować wygląd galaktyki. Ich dokonania w dziedzinie tworzenia połączeń między ciałami niebieskimi przewyższał jedynie Pajęczy Trakt. Nie znając podróży przez osnowę, byli zdolni do stworzenia stosunkowo spójnego imperium, sięgającego najdalszych zakątków galaktyki.
Powolne statki statyczne okazały się wystarczające nie tylko do zasiedlenia nowych układów, ale później pozwoliły także przygotować nieprzeliczone planety na Wielki Sen, który potrwał około 60 milionów lat. Było to wyzwanie, które w wielu przypadkach przewyższyło zdolności techniczne tej rasy, ale liczne są także jej sukcesy. Jeśli dziś gdzieś w kosmosie budzi się nowa planeta grobowiec, dzieje się to za sprawą technologii opracowanej przez Nekrontyrów.
Kultura[]
Nekrontyrzy nie zdołali nigdy stworzyć tak bogatej kultury jak np. Eldarzy. Byli obdarzeni duszą choć prawdopodobnie nie poznali zdolności psionicznych, zatem ich rasa poszła drogą techniki. Potrafili tworzyć prawdziwe arcydzieła cybertroniki i mechatroniki z wykorzystaniem swojej, przerażającej inżynierii. Takie dzieła jak choćby Gwiezdne Planetarium, czy znaczna część zbiorów Galerii Solemnace do dziś zapierają dech w piersiach zarówno pod względem artystycznym jak i możliwości technicznych.
Daleko posunięta hierarchizacja społeczeństwa, która spokojnie może uchodzić do miary kastowej, sprzyjała rozwinięciu długich i zawiłych protokołów dworskich. Mnogie tytuły, rangi i stanowiska przynosiły chlubę noszącym je osobom, które nie zrezygnowały z ich kolekcjonowania nawet po upadku swojej rasy. Również kwestia więzi rodzinnych okazała się mocniejsza niż istnienie rasy. Po dziś dzień Nekroni obejmują stanowiska w świcie Lordów, dlatego, że miliony lat temu spowinowacili się z jego rodziną.
Niezwykle rozwinięte pojęcie honoru było nie tylko sposobem ograniczenia bratobójczych walk pomiędzy przedstawicielami tej rasy. Objętym honorem był każdy, kto wykazywał się cechami osoby honorowej. Takie spojrzenie na honor nie pojawiło się u żadnej innej rasy i nawet najwięksi Nekrontyrscy szowiniści patrzą inaczej na obcych, którzy w ich oczach walczą godnie i zasługują na szacunek. Nie oznacza to bynajmniej równego traktowania Nekrontyr, czy później Nekron był tak samo traktowany jak przedstawiciel obcej rasy. Mimo to, istnieje niewiele ras w galaktyce, które przedstawiają tyle ofert poddania się, czy też dobrowolnego wycofania się z zajmowanych terenów co Nekroni. I jest to świadectwem trwałości i mocy dziedzictwa Nekrontyrów.
Źródła[]
- Kodeks: Nekroni - 5 edycja, str. 6, 7