Krucjata Acherońska

Ten artykuł znajduje się obecnie w fazie pisania.

	Będę światłem w ciemności Będę wierny w czasach zwątpienia Będę hartował swe umiejętności w ogniu gniewu Nie okażę litości w zemście Nie okażę strachu w chaosie bitwy Nie okażę żalu w obliczu śmierci.
	— Brat Gaticus z zakonu Krwawych Kruków

Walki Krucjaty Acherońskiej.

Krucjata Acherońska (lub Kampania Acherońska) - bitwa stoczona pomiędzy Imperium Człowieka, Eldarami i Orkami, którzy później zmuszeni zostali do zjednoczenia sił przeciwko wojskom Chaosu w roku 999.M41, gdzieś ledwie kilka miesięcy przed narodzinami Cicatrix Maledictum. Kampania zaczęła się na planecie Cyprus Ultima - rycerskiej planecie należącej do Domu Varlock pod wodzą Lady Solarii. Planetę najechał orkowy herszt Gitstompa z klanu Wrednych Słońc, którego podwładnym był Gorgutz Wyrwiczerep. Wsparcie siłom obrońców przybyło w postaci jednego z zakonu Adeptus Astartes, znanego jako Krwawe Kruki. Prowadzeni przez samego mistrza Gabriela Angelosa wyparli Xenos z planety, by następnie zostać zmuszeni do walki z przybyłym tam również innym graczem - Eldarami ze światostatku Biel-Tan kierowanymi przez Autarchę Kyre'a. Cała walka o Cyprus Ultima była jednak zapowiedzią znacznie większego starcia - o planetę Acheron.

Bitwa zaczęła się na Klatce, otaczającym cały glob pancerzu z nielicznymi wejściami na zamarznięty świat, co pozwoliłoby na pełną kontrolę nad światem. Jednak w rezultacie działań Inkwizytora Holta starożytna konstrukcja została zniszczona przez bombardowanie orbitalne i rozpadła się. To doprowadziło do masowego sił wszystkich trzech stron pod wodzą Kyre'a, Gorgutza oraz Angelosa na ciało niebieskie, celem przechwycenia prastarego artefaktu zwanego Włócznią Khaine'a. Jednak jak się okazało broń była pułapką Chaosu, która miała skumulować moce wszystkich zabitych na globie i tym samym uwolnić Księcia Burzy - potężnego demona w postaci krwiopijcy mrocznego boga wojny Khorne'a.

Konflikt został przepowiedziany przez eldarską arcyprorokinię Taldeer, lecz większość proroctwa została niestety utajona wskutek jej stanu - była Kamieniem Duszy, przez co nie mogła przewidzieć pełnej jego treści. Dopiero po fakcie okazało się, że włócznia jest pułapką, natomiast był jeszcze promyk nadziei. Macha - nowa przywódczyni Eldarów po śmierci Kyre'a - stwierdziła iż trzej Wędrowcy to nie Eldarzy, ale Eldar, człowiek i Ork, a zatem chodziło o Gabriela Angelosa, Gorgutza Wyrwiczerepa i samą arcyprorokinię światostatku Biel-Tan. Trójka przywódców stoczyła bój i powstrzymała siły Arcywroga, zanim mogliby na dobre wypaczyć sektor, zaczynając od zmiany Acherona w demoniczny świat. Wypędzenie większego demona zakończyło wojnę, aczkolwiek cena była wysoka - zginęło wiele istnień oraz planeta będąca polem bitwy.

Preludium

Historia Krwawych Kruków przed Acheronem

Ostatnie lata były wyjątkowo ciężkie dla Krwawych Kruków i w ogóle Imperium Człowieka. Jeszcze cięższa była sytuacja wrogów Imperatora w postaci Xenos. W 41. tysiącleciu miały miejsce wojna na Tartarusie, Lornie V, Mroczna Krucjata na Kronusie czy słynny konflikt w Systemie Kaurava doprowadziły do ciężkich strat wśród orczych klanów, Kosmicznych Marines i Eldarów. Wszyscy z nich dodatkowo zmuszeni zostali do stoczenia walk z siłami Chaosu, niejednokrotnie zostając zmuszeni do niełatwych aliansów, jak na Tartarusie i Lornie V Eldarzy sprzymierzyli się z Imperium, celem pokonania sił Arcywroga. Chociaż sukces został osiągnięty to jednak straty były duże.

Wiele lat po wydarzeniach w tych systemach miały miejsce Krucjaty Aureliańskie. Podczas pierwszej z nich początkowo siły Astartes walczyły z Orkami, by potem odkryć że byli oni nakierowywani na imperialne pozycje przez Aeldarich ze światostatku Ulthwe - tego samego, co prowadził działania wojenne na Kronusie. Kierowani przez arcyprorokinię Idranel planowali dokonać zniszczenia Meridianu i pozostałych planet w podsektorze celem ocalenia przed Wielkim Pożeraczem i ocalenia jednego z pomniejszych światostatków. Plan ten jednak spalił na panewce. Ostatecznie Astartes wygrali konflikt, a Flota-Rój została rozbita. Podsektor nie cieszył się jednak długo pokojem, ponieważ wkrótce potem z Osnowy wyszła dawna stołeczna planeta podsektora oraz dom Krwawych Kruków - Aurelia.

Okazało się jednak, że była to pułapka - pod wodzą Araghasta Łupieżcy oraz Elifiasza Pogrobowca Czarny Legion przypuścił atak na planety tegoż regionu w galaktyce celem uwolnienia większego demona Nurgle'a - Ulkaira Nieczystego. I tym razem jednak Kruki wygrały, ponieważ Chaos nie zdołał rozpętać z jego pomocą Burzy Spaczni. Jednak po tym wydarzeniu doszło do kolejnej wojny, która pogrążyła zakon w wojnie domowej. Chociaż Xenos zostali wyparci planeta Tajfun Primaris została poddana Exterminatusowi. Choć udało się zapobiec szaleństwu upadłego mistrza, Azariaha Kyrasa, który stał się demonicznym księciem dzięki połączeniu z prastarym Maledictum uwolnionym na Tartarusie kilka lat wcześniej, straty były poważne - wielu marines zginęło lub uległo Zgubnym Mocom. Wielu odniosło poważne rany, jak sam Gabriel Angelos. Dzięki Konsyliarzom wrócił do zdrowia, a za wstawiennictwem Apollo Diomedesa stał się nowym mistrzem.

Acheron - Wędrująca Planeta

Acheron, powód całego konfliktu. Na pierwszym planie Cyprus Ultima.

Prastary świat znany jako Acheron był uwięzionym w Klatce - stacji kosmicznej całkowicie okrążającej glob i dającym dostęp do niego tylko w niektórych miejscach - ciałem niebieskim, które niemal zawsze było w Osnowie, a które wychodziło z niej raz na 5 tysięcy lat. Znajdujący się tam artefakt zwany Włócznią Khaine'a był obiektem pożądania każdego z okolicznych graczy. Jednak była to pułapka. Dawno temu Aeldari zdołali tam pokonać potężnego demona Khorne'a zwanego Księciem Burzy. Uwięziony w lodzie i miotający się we śnie potrzebował do uwolnienia z więzienia krwi tak wielu ścigających się o Włócznię jak to możliwe. Rasa ta wiedziała doskonale, że nie może na to pozwolić, zatem wybudowała ołtarz, który miał być kluczem do wielkiej klatki krwiopijcy. Potem planetę otoczyła Klatką, nie pozwalając tym samym na przejęcie artefaktu.

Ilekroć pojawiał się Acheron, tylekroć dochodziło do kampanii, która pociągała za sobą miliony, jeśli nie miliardy zabitych istot, nieważne czy ludzi, Eldarów, Orków lub jeszcze kogoś innego. Sami Eldarzy zapomnieli o misji Acherona oraz o potworności jaka tam się znajduje. W efekcie świat stał się planetą, jaka wędrowała między Materium, a Osnową, stanowiąc złe licho dla mieszkańców galaktyki. Wszyscy wiedzieli doskonale, że gdy ten świat się zjawi, należy uprzedzić wszystkich i odpowiednio się przygotować. O jego istnieniu w pewnym momencie dowiedziała się Inkwizycja, jaka wywróżyła, że następnym celem stanie się Cyprus Ultima - planeta pod kontrolą rodu Varlocków, sterujących wspaniałymi Questoris i związanymi starożytnym sojuszem z Krwawymi Krukami.

Przepowiednia Taldeer

	Ognisty nieboskłon wskaże drogę, a Wędrujący Świat spłynie krwią. Wędrowcy przybędą do Włóczni Khaine'a. A Książę Burzy ich zjednoczy. Ich zwycięstwo zatrzęsie niebiosami!
	— Treść przepowiedni Taldeer w stanie Kamienia Dusz.

Taldeer w trakcie Mrocznej Krucjaty.

Nim nastały Krucjaty Aureliańskie, a herezja Azariaha Kyrasa wyszła na jaw Kruki wzięły udział w niezwykle ciężkiej walce zwanej Mroczną Krucjatą, podczas której zostały zmuszone w wyniku spornych rozkazów do przeciwstawienia się walczącej tam Gwardii Imperialnej. Zaważyło to na opinii obu stron, z automatu podejrzanych o herezję przez Inkwizycję. Mimo to Astartes udało się udowodnić swoją niewinność. W trakcie walk wojownicy Imperatora z obu organizacji musieli stawić czoła kilku stronom konfliktu. Planeta Kronus znajdowała się pod okupacją Dominium Tau, jednak w toku walk przebudzili się też Nekroni. Sytuację przewidziała arcyprorokini Eldarów ze światostatku Ulthwe imieniem Taldeer, jaka poprowadziła tam swoje wojska. Jednakże sytuację pogorszyła obecność mieszkających na tym świecie od tysiącleci Orków oraz przybycie zdradzieckiego legionu Niosących Słowo, na czele których stał Elifiasz Pogrobowiec, jeden z Mrocznych Apostołów. Podczas walk, najwyraźniej wygranych przez Imperium, zginęła arcyprorokini Eldarów.

Jednak dusze Eldarów nie umierają, a wracają na Nieskończoną Ścieżkę w ramach Kamieni Dusz. Jej natomiast znalazł się na Tajfunie Primaris, planecie zlokalizowanej w podsektorze Aurelia należącego do sektora Korianis. Jej brat, Ronahn, nie mógł pozwolić aby ludzie ją znaleźli, a już tym bardziej aby stała się obiektem pozagalaktycznych obcych zwanych przez ludzi Tyranidami lub by została unicestwiona przez Orków, albo co gorsza splugawiona przez moce Chaosu.

Ronahn z Kamieniem Dusz swojej siostry.

n

Wynik

n

n

Imperium Człowieka

n

n

Eldarzy

n

n

Orkowie

n

n

Chaos

n

n

Dowódcy stron

Imperium Człowieka

Krwawe Kruki

• Mistrz Gabriel Angelos
• Kapitan Balthazar (KIA)
• Kapelan Apollo Diomedes
• Kronikarz Jonah Orion

Pozostali

• Inkwizytor Holt
• Pilot Questor Imperialis Lady Solaria Varlock

Eldarzy

• Autarcha Kyre (KIA)
• Arcyprorokini Macha (przejęła obowiązki po śmierci Kyre'a)
• Łowca Ronahn
• Lady Feniks Jain Zar
• Upiorna Rycerz Taldeer

Orkowie

• Herszt Gitstompa (KIA)
• Herszt Gorgutz Wyrwiczerep (przejął obowiązki po śmierci Gitstompy)
• Mek Wazmakka
• Dziwolong Zagnoggin

Chaos

• Krwiopijca Książę Burzy (KIA)

Siły stron konfliktu

Imperium Człowieka

• Zakon Adeptus Astartes Krwawe Kruki
• Dom Questor Imperialis Varlock
• Inkwizycja

Eldarzy

• Światostatek Biel-Tan
• Światostatek Ulthwe
• Wyjące Banshee
• Łowcy

Orkowie

• Klan Wrednych Słońc
• Klan Złych Ksienżyców
• Pętaki