Dies Irae to zdradziecki Tytan klasy Imperator, który brał udział i odgrywał główną rolę w wielu walkach podczas Wielkiej Krucjaty . W ostatnich latach Wielkiej Krucjaty został przydzielony do 63. Floty Ekspedycyjnej, znajdującej się pod dowództwem Prymarchy Horusa. Był pilotowany przez Princepsa Esau Turneta oraz dwóch członków załogi Tytana- Moderati Primus Cassara oraz Moderati Primus Arukena. Miał 43 metrów wysokości i był najpotężniejszym Tytanem oddanym do dyspozycji 63. Floty Ekspedycyjnej. Został zniszczony podczas 13 Czarnej Krucjaty w 999.M41 podczas walk na świecie kuźni Hydra Cordatus.
Wygląd[]
Tytan ten mierzył 43 metry wysokości, zaś w każdej z jego nóg zmieściłaby się kompania wojska wraz z personelem pomocniczym. Pomiędzy nogami zawieszono długi sztandar w kolorze czarno-złotym, ozdobiony trupią czaszką, będącą symbolem Legio Mortis. Na sztandarze umieszczono setki wstęg opisujących zwycięskie kampanie, w których ten tytan uczestniczył. W torsie, w ukryciu za grubymi pancernymi płytami, schowano reaktory plazmowe zasilające całą maszynę. Kadłub został wykonany z adamantu , jednego z najtwardszych materiałów, którymi dysponuje Imperium. Posiadał ponadto ogromne, wielolufowe działa, w tym typu Vulkan, dalekosiężne haubice oraz działo plazmowe, miał także możliwość wystrzeliwania rakiet. Podobnie jak inne Tytany dysponował polem siłowym, a dokładniej dwunastoma Void Shield Generators (VSG), pozwalającym na zatrzymywanie nadlatujących pocisków aż do momentu przeciążenia reaktora.
Historia[]
Rzeźnia[]
Dies Irae poznajemy podczas kampanii na planecie, którą przybyli pierwsi Adeptus Astartes nazwali Rzeźnią, z uwagi na konieczność prowadzenia gwałtownych i niebezpiecznych walk przeciwko agresywnej rasie Megarachnidów. Zostali tak nazwani z uwagi na podobieństwo do stawonogów, przede wszystkim znanych z Terry pająków. Istnieje prawdopodobieństwo, że ci Xenos byli jakąś pochodną Tyranidów , za czym przemawia przede wszystkim ich wygląd oraz bezwzględna wola zabijania. Obcy ci nie reagowali na żadne próby kontaktu, bez wytchnienia atakując przedstawicieli obcych ras aż do ich śmierci. Wskutek utraty wielu Astartes podczas pierwszych działań bojowych Prymarcha Sanguinius oraz Horus zdecydowali o prowadzeniu kampanii aż do całkowitego wytępienia tego gatunku Xenos. Podczas sześciomiesięcznych walk, w których brali udział obaj Patriarchowie, Dies Irae aktywnie wspomagał w walkach żołnierzy Imperatora, swoją potęgą niejednokrotnie przechylając szalę bitwy na stronę wojowników ludzkości. Po wytępieniu obcych doszło do pierwszego spotkania Imperium z Intereksami.
Davin[]
W trakcie rozmów Horusa z przedstawicielami Intereksów na temat przyłączenia ich państwa do Imperium Człowieka Erebus, pierwszy kapelan Legionu Niosących Słowo, dokonał kradzieży kinderbrachy- miecza znajdującego się w muzeum broni Intereksów. Broń ta została wykuta przez Xenos i posiadała tę specjalną właściwość, że w przypadku wymówienia imienia celu, dążyła ona do jego zgładzenia za wszelką cenę, wzmacniając przy tym umiejętności szermiercze posiadacza. Erebus wypełniał przez to wolę Mrocznych Bogów, ponieważ cały Legion Niosących Słowo, po odrzuceniu przez Imperatora doktryny boskości promowanej przez Prymarchę Lorgara i jego żołnierzy, zdecydował przyjąć wiarę w Bogów Chaosu.
Broń ta została przekazana przez Erebusa na księżyc Davin, na którym zgodnie z planem Bogów Chaosu skrył się Lord Komandor Eugan Temba, niegdyś zaufany przyjaciel Horusa, obecnie zdrajca, który przyjął dary Mrocznych Bogów. Na wieść o tym Horus wpadł w szał i rozkazał ruszać swoim żołnierzom na księżyc, pragnąc zgnieść wszelki opór. Podczas walk na planecie Dies Irae aktywnie wspomagał Księżycowe Wilki w walkach ze zmutowanymi tworami, którzy należeli dawniej do dumnych żołnierzy Temby. Często jednak musiał ograniczać zmasowany ogień z uwagi na ryzyko ranienia własnych ludzi. Dzięki jego działom oraz armatom towarzyszących mu tytanów utworzono wejście na pokład statku Temby, następnie zaś Dies Irae wspomagał Marines w walkach przed wejściem. Po zakończonej bitwie, w której doszło do śmiertelnego zranienia Horusa, został przetransportowany razem z pozostałymi oddziałami, czekając na dalsze dyspozycje.
Istvaan III[]
Podczas masakry na Istvaan III, gdy rozpoczęła się Herezja Horusa, przebywał na tej planecie wspomagając w walce z rebeliantami tych z członków zdradzieckich Legionów, którzy w mniemaniu Horusa i pozostałych wiarołomców, pozostaliby lojalni wobec Imperatora podczas zbliżającej się wojny domowej. W pewnym momencie podczas walk Princeps Esau Turnet dostał wiadomość o planowanym bombardowaniu planety za pomocą bomb wirusowych. Turnet, który wybrał walkę u boku Mistrza Wojny, zarządził zatrzymanie maszyny i jej uszczelnienie przed możliwością dostania się wirusów do wnętrza pojazdu. Skłamał przy tym wskazując, że to rebelianci szykują uderzenie bombami wypełnionymi zabójczymi mikrobami.
Po bombardowaniu i ponownym uruchomieniu tytana Princeps Turnet rozkazał otworzyć ogień do pozostałych przy życiu lojalistów z Gwardii Śmierci. Wówczas Moderati Cassar zrozumiał, że za atakiem stoi Horus, który postanowił zdradzić Imperatora. Na pokładzie tytana wywiązała się wówczas krótka strzelanina pomiędzy Cassarem a Turnetem, która nie przyniosła rozstrzygnięcia. Wtedy zaś po stronie zdrajców postanowił opowiedzieć się Moderati Aruken, który stwierdził, że tylko walka po stronie Mistrza Wojny pozwoli mu na spełnienie marzenia, jakim było dowodzenia własnym tytanem. Podjąwszy decyzję wystrzelił w kierunku Cassara, zabijając go na miejscu.
Dies Irae uczestniczyło następnie w dalszych walkach na Istvaan III, doprowadzając do ostatecznej klęski lojalistów. W pewnym momencie podczas bitwy uderzył nogą w świątynie, w której walczyli dawni członkowie Kwadry Horusa- Abaddon , Horus Aksymand , Tarik Torgaddon oraz Garviel Loken , ratując tym samym przez przypadek Lokena, który przegrał walkę z Abaddonem.
Późniejsze losy[]
Później tytan brał udział w walkach o pałac Imperatora na planecie Terra, podczas których udało mu zniszczyć jeden z murów tego budynku, przez który atakujący próbowali się dostać w głąb rezydencji. Po śmierci Horusa udało mu się uciec wraz z pozostałymi zdrajcami do Oka Terroru.
Zniszczenie[]
Swoją ostatnią bitwę tytan stoczył w 999.M41, wspierając grupę zdradzieckich Żelaznych Wojowników w trakcie 13 Czarnej Krucjaty podczas ataku na fortecę Tor Christo, znajdującą się na świecie kuźni Hydra Cordatus. Stał na czele grupy Tytanów, wdając się w wielką bitwę przeciwko kilku innym lojalistycznym tytanom, powodując u nich ogromne straty. Wieki doświadczenia bojowego oraz demoniczna siła sprawiały wrażenie, że maszyna ta jest niepokonana. Ostatecznie jednak dzięki poświęceniu Tytana klasy Warlord, który celowo wysadził swoje reaktory plazmowe w pobliżu Dies Irae powodując u niego potężne obrażenia, inny lojalistyczny Tytan klasy Warlord przebił się przez jego opancerzenie i zniszczył jego źródło zasilania. Doszło wtedy do przeciążenia reaktora i wybuchu, który ostatecznie unicestwił Tytana.
Nie jest jasne, czy Turnet i Aruken kierowali tytanem aż do czasu jego zniszczenia podczas 13. Czarnej Krucjaty. Z uwagi na to, że dotychczasowy duch maszyny został zastąpiony bądź wypaczony przez twór Immaterium będący demonem, także i Turnet oraz Aruken odczuli skutki poddaństwa wobec Mrocznych Bogów. Istnieje więc szansa, że dzięki ich protekcji oraz innemu upływowi czasu w Oku Grozy, dotychczasowi piloci wiele tysięcy lat po przegranej zdrajców nadal nękali Imperium, szukając zemsty za klęskę sprzed wieków.
Ciekawostki[]
Dies Irae oznacza po łacinie Dzień Gniewu
Źródła[]
Herezja Horusa: Czas Horusa; Dan Abnett, str. 275
Herezja Horusa: Fałszywi Bogowie; Graham McNeill, str. 26-43, 72, 185, 192-194, 213
Herezja Horusa: Galaktyka w ogniu; Ben Count; str. 38-39, 88-90, 142-144, 156-160, 166-167, 169-171, 175-177
Storm of Iron (Novel); Graham Mcneill; rozdział The First Parallel- podrozdział Three; rozdział Tor Christo- podrozdział One, Two; rozdział Storm of Iron- podrozdział Four, Five