Kampania Carnacańska

Kampania Carnacańska (ang. Carnac Campaign) - konflikt o Świat Uciekinierów Carnac, jaki rozegrał się pomiędzy siłami Światostatku Alaitoc prowadzonymi przez Eldoratha Gwiezdną Zgubę i Illica Nocną Włócznię a siłami Nekronów prowadzonymi przez Anrakyra Wędrowca, Trazyna Nieskończonego, Orikana Wróżbitę i Imotekha Władcę Burz. Miał on miejsce w 999.M41.

Historia[]

Przybycie Wędrowca[]

W 999.M41 Anrakyr Wędrowiec przybył na kolejną Planetę Grobowiec, odkrywając, że została ona zamieniona w Carnac - świat zamieszkiwany przez Uciekinierów. Anrakyr zdaje sobie sprawę, że jeżeli tamtejszy grobowiec przetrwał, to musiał on zostać zakopany zbyt głęboko by można go było przebudzić nim Uciekinierzy sprowadzą pomoc.

Anrakyr poprosił więc o pomoc Lordów i Arcylordów z innych Planet Grobowców. Wkrótce przybyły do niego posiłki z Mandragory, Gidrim oraz Trakonnu, ale najbardziej zaskakującym było przybycie kontyngentu z Solemnace, dowodzonego przez samego Trazyna Nieskończonego. Czas jednak upływał nieubłaganie i zanim Kosy Nocy dostarczyły na planetę wszystkie siły, Uciekinierzy dostali pomoc od Światostatku Alaitoc.

Gniew Alaitoc[]

Światostatek przybył na Carnac prowadzony nie tylko wołaniami o pomoc Uciekinierów i wizjami zniszczenia jakie sprowadzą Nekroni, ale również osobistą nienawiścią, jaką Arcyprorok Eldorath Gwiezdna Zguba pałał do Arcylorda Imotekha Władcę Burz. Lata wcześniej ta dwójka liderów spotkała się w boju w czasie Oblężenia Somonor, gdzie Władca Burz kompletnie zdeklasował siły Alaitoc.

Z całej armii do Światostatku powrócił jedynie Eldorath, którego Imotekh trzymał w zamknięciu i przed wypuszczeniem odciął rękę. Upokorzony Arcyprorok, który pod Somonorem stracił swych bliskich, zamierzał odpłacić się Nekronom.

Do walki przyłączył się również jeden z najbardziej legendarnych wojowników, który zamieszkiwał niegdyś Alaitoc, Illic Nocna Włócznia. Niewielu spodziewało się jego zaangażowania, wszyscy cieszyli się jednak z jego przybycia.

Prowadzeni proroctwami Eldoratha Gwiezdnej Zguby oraz militarnym geniuszem Illica Nocnej Włóczni, Eldarzy próbowali zatrzymać inwazję, atakując i wycofując się zanim przeciwnik zdąży odpowiedzieć.

Zamach na Anrakyra[]

Korzystając z wizji przyszłości widzianych przez Eldoratha, wojownicy Alaitoc byli w stanie znaleźć miejsce i moment, w którym Anrakyr, architekt całego konfliktu, będzie najbardziej bezbronny. Rada Światostatku, wierząc, że zabójstwo Wędrowca będzie punktem przełomu w wojnie, zaczęła formować oddział światostatkowców i Uciekinierów mających dokonać zamachu na Arcylorda.

Prowadzić ich miał oczywiście Illic Nocna Włócznia.

Tamtej nocy wszystko szło dokładnie tak jak przewidział to Eldorath. Anrakyr i jego Wojownicy Nekronów pojawili się w środku dżungli. Nie byli idealnie wystawieni, ale dość by Illic wymierzył swój strzał.

Wizjer nakierowany został na głowę Arcylorda. Jego dni były policzone. Włócznia Nocy pociągnął za spust.

Anrakyr jednak zniknął na ułamek sekundy przed wystrzeleniem pocisku, wraz ze swoimi Wojownikami. Wszyscy zamachowcy byli w absolutnym szoku. Żadna z wizji nie pokazywała takiego obrotu zdarzeń.

Niestety dla Światostatku Alaitoc, żadne z nich nie wiedziało, że na planecie przebywa Orikan. Wróżbita wykorzystał swój talent chronomancji by zmienić bieg historii i ocalić Anrakyra przed zamachem. Zamachowcy mieli teraz jednak większy problem.

Piętna Śmierci wyszły ze swojego azylu, pojawiając się na tych samych terenach co drużyna Illica. Ich znaczniki zaczęły już spoczywać na ciałach zamachowców. Pierwsi Eldarzy zaczęli padać trupem.

Illic zaczął uciekać, prowadząc za sobą swych towarzyszy. Wiedział, że nie da się już pomóc tym, którzy zostaną oznaczeni.

Tymczasem na pokładzie Światostatku Prorocy zorientowali się, że zamach na Anrakyra zakończył się fiaskiem. Eldorath, domyślając się, że za ten stan rzeczy odpowiedzialny jest potężny Chronomanser, zaczął walczyć o przeżycie Illica.

Eldorath i Orikan starli się więc ze sobą, nie bezpośrednio, manipulując przeznaczeniem na swoją korzyść. Psionika Arcyproroka przeciwko nauce wybitnego Krypteka.

Ostatecznie to talent Eldoratha i determinacja Illica zwyciężyły i Nocna Włócznia zdołał uciec przez portal na pokład Alaitoc, nim Piętna Śmierci były w stanie go oznaczyć.

Fiasko zamachu na Anrakyra przekonało jedynie władze Światostatku, że powinni się oni w pełni zaangażować w Kampanię Carnacańską.

Wojna Powietrzna[]

Gdy Alaitoc zaangażowało się w pełni, Kampania Carnacańska wyszła z etapu pomniejszych potyczek i zamieniła się w pełnoprawny konflikt. Niebiosa nad planetą szybko wypełniły się siłami powietrznymi Eldarów.

Alaitoc wypuściło Karmazynowych Łowców (ang. Crimson Hunters), Aspekt skupiony na walce powietrznej. Samoloty te natychmiast wdały się w walkę z Kosami Nocy oraz rozpoczęły strategiczne bombardowanie maszerujących armii Nekronów. Walka była brutalna.

W czasie gdy Karmazynowi Łowcy prowadzili wojnę w powietrzu, Autarcha Elarique Szybkie Ostrze prowadził ofensywę na lądzie. Niestety, była ona znacznie mniej udana.

Oddziały pod dowództwem Elarique wpadły na oddziały pod dowództwem jednego z Lordów Nekronów. Autarcha i Lord starli się ze sobą w mistrzowskim pojedynku, jednak gdy bombardowanie Kos Nocy zmasakrowało eldarskie oddziały, Elarique wydał z siebie okrzyk rozpaczy, otwierając się wystarczająco by jego przeciwnik mógł go zabić.

Tylko dzięki wysiłkom Prorokini Dusz (ang. Spirit Seer) z Alaitoc, która kilkukrotnie przeskakiwała w czasie do okolic tego momentu, udało się ocalić Autarchę i pokonać Lorda Nekronów.

Pomimo tych drobnych zwycięstw, pochód pozbawionych dusz maszyn był nie do zatrzymania. Eldarzy uderzali i zadawali wrogowi straszliwe obrażenia ale nie byli w stanie go złamać.

W tej sytuacji Alaitoc posunęło się nawet do uwolnienia Hemlocków. Te maszyny, chociaż wyglądem przypominające Karmazynowych Łowców, były używane znacznie rzadziej. Nie były to maszyny wojny, a terroru.

Hemlocki rozpoczęły masowe bombardowania nerkońskich oddziałów. Jeden z nich zanurkował nad oddziałami Nieśmiertelnych, których Karabiny Gaussowe nie były jednak w stanie wyrządzić maszynie żadnych szkód. Bronie tegoż Hemlocka zaświeciły, uderzając w strzelające do niego oddziały.

W jednej chwili Nieśmiertelni padli, jak gdyby były marionetkami, którym ktoś odciął sznurki. Ich ciała nie zaczęły się leczyć ani nie przeteleportowały się. Gdyby Nekroni byli śmiertelni, ich dusze zostałyby ciśnięte w głębie Osnowy, gdzie po wieczność stałyby się zabawkami demonów. Co taka broń zrobiła z istotami pozbawionymi dusz, tego Eldarzy nie chcieli nawet zgadywać.

Oblężenie Kaplicy[]

Eldar Carnac Wraith fighting — Władca Upiorów wraz z Upiornymi Rycerzami walczą w obronie Duszy Świata

Ostatecznie, po kilku udanych i wielu nierozstrzygniętych potyczkach na zielonych równinach Carnacu, Anrakyr zmusił Eldarów do walnej bitwy, maszerując ku Kaplicy Duszy Świata.

Gdy tylko nekrońskie oddziały pojawiły się w okolicy Kaplicy, Światostatek Alaitoc wiedział, że Kampania Carnacańska jest dla Eldarów nie do wygrania. Zamiast tego trzeba było skupić się na ewakuacji populacji oraz wojsk. Punktem ewakuacyjnym była oczywiście Kaplica Duszy Świata, więc trzeba było ją utrzymać jak najdłużej.

By tego dokonać, Alaitoc postanowiło sięgnąć po desperackie środki i przebudzić umarłych bohaterów z przeszłości swojego Światostatku. Naprzeciwko maszerującym Nekronom stanęli Władcy Upiorów oraz Upiorni Rycerze, kierowani przez dawno umarłych bohaterów Alaitoc.

Walki o Kaplicę były największymi i najstraszliwszymi w całej kampanii. Podczas gdy przez Bramy Osnowy przeprowadzano ewakuację cywilów, dookoła szalały ognie wojny.

Niestrudzone legiony Nekronów szturmowały mury, stając naprzeciw gniewu Upiornych Rycerzy. Niemartwa maszyna walczyła z niemartwą maszyną.

Kosy Nocy ścierały się na niebie z Karmazynowymi Łowcami.

Piętna Śmierci zastawiały pułapki na Łowców Alaitocu i sami wpadali w ich sidła.

Rozdzieracze siały zamęt na flankach przeciwnika.

Żadna ze stron nie ustępowała tej drugiej, nekrońska wytrzymałość skutecznie ścierała się z eldarską precyzją. Szanse obydwu stron były wyrównane. Żadna nie mogła złamać tej drugiej.

W końcu zwycięstwo wpadło jednak w ręce Nekronów, gdy niespodziewanie przebudził się grobowiec Carnacu. Kiedy do walki dołączyły świeże, nekrońskie posiłki, Eldarzy byli zmuszeni natychmiast się wycofać.

Wielu Eldarów padło w obronie tego świata jak i chroniąc tych, którzy byli w stanie z niego uciec. Eldorath opuścił Carnac jako ostatni, posyłając smutne spojrzenie płonącej planecie, nim Brama Osnowy padła, odłączając Carnac od Pajęczego Traktu na zawsze.

Pokłosie[]

Po kampanii Anrakyr po prostu cieszył się z wygranej, godząc się na żądanie Trazyna, który jako łup zabiera całą Duszę Świata. O żadną nagrodę nie prosił natomiast Orikan, który miał tylko nadzieję, że kiedy ucichną triumfy, nikt nie będzie dociekał prawdziwych przyczyn przebudzenia grobowca Carnacu.

Źródła[]

Kodeks: Nekroni (5 edycja) 27

Nightspear (Joe Parrino) (Short Story)

Sky Hunter (Graeme Lyon) (Short Story)

Spirit War (Rob Sanders) (Short Story)