| Żałobnicy | |
|---|---|
 Marine z Zakonu | |
| Okrzyk Bitewny | Za tych, których cenimy, umieramy w chwale! |
| Przynależność | Imperium |
| Struktura | Zakon Kosmicznych Marines |
| Fundacja | 21 |
| Prymarcha | Sanguinius |
| Obecny Mistrz | Malakim Phoros |
| Świat Macierzysty | Brak świata macierzystego |
| Heraldyka | Czerwone serce na białym tle |
Żałobnicy (ang. Lamenters) - Zakon Kosmicznych Marines figurujący jako sukcesorzy Krwawych Aniołów. Zakon Żałobników powstał w ramach projektu 21 Fundacji, która w całym Imperium zyskała niechlubne miano Przeklętej Fundacji. Podobnie jak większość Zakonów wywodzących się z tej fundacji, również Żałobnicy byli dotknięci pewnymi skazami a w rezultacie ostracyzmem ze strony całego Imperium, lecz w przypadku Żałobników można mówić o dosłownym przekleństwie.
Fatum towarzyszące Żałobnikom od początku ich istnienia sprawiło, że Zakon był świadkiem wielu cierpień, które wielokrotnie doprowadziły do niemal całkowitego unicestwienia Zakonu, zesłały na nich gniew Inkwizycji, uznając ich za Heretyków i zdrajców. Mimo tych bolesnych przeżyć Żałobnicy wciąż pozostają wierni Imperium i swojego genetycznemu ojcu Sanguiniusie starając się wykonywać swoje obowiązki najlepiej jak to tylko możliwe.
Historia[]
Zakon powstał pod koniec 35 Milenium w momencie utworzenia 21 Fundacji. Był to eksperyment, który na celu miał stworzenie nowego typu Astartes, lecz całe przedsięwzięcie miało kilka nie pożądanych skutków. Nowi Astartes cierpieli z powodu licznych skaz genetycznych i mutacji, przez co wiele Zakonów musiało zostać unicestwionych a inne przeszły na stronę Chaosu. Jedynie nieliczne Zakony w tym Żałobnicy zdołały uniknąć tego losu, mogąc dalej służyć Imperium. Niesławne miano "Przeklętych" pozostało jednak w oczach innych Astartes, którzy często odmawiali współpracy ze Żałobnikami bez względu na ich niezaprzeczalną lojalność oraz szlachetne wysiłki w obronie Imperium.
Aby uniknąć ewentualnych konfliktów z innymi Zakonami Żałobnicy udali się na obrzeża Imperium prowadząc tam udane kampanie przeciwko Xenos i udzielając wsparcia mało znaczącym światom, które nie mogły liczyć na szybką pomoc. Stan ten nie trwał jednak wiecznie, gdyż Żałobnicy zostali wezwani przez samych Wysokich Lordów Terry do przyłączenia się do obrony Imperium przed siłami Chaosu, które prowadził Czarny Legion. Wraz z innymi Zakonami Żałobnicy otrzymali zadanie zatrzymania Dziewiątej Czarnej Krucjaty przed pustoszeniem Imperium. Jednakże w tej kampanii miano Przeklętych zadziałało na niekorzyść Żałobników, którzy zostali opuszczeni przez towarzyszący im Zakon. Mimo to Żałobnicy zdecydowali się pozostać na stanowiskach i bronić pozycji za wszelką cenę. Synowie Sanguiniusa walczyli samotnie przez kolejne tygodnie ponosząc przy tym ciężkie straty. Dopiero interwencja Białych Szram i Ultramarines uratowała Zakon od całkowitej zagłady.
W wyniku tego starcia siła Żałobników została zredukowana do zaledwie 200 braci bitewnych. Na tym jednak nieszczęście Żałobników się nie skończyło.
Niedługo później flota Żałobników została pochłonięta przez Burze Osnowy by pojawić się w rzeczywistości po kolejnych 100 latach na obrzeżach Segmentum Solar. Do tej pory nie wiadomo jakich okropieństw byli świadkami. Dopiero po powolnej odbudowie swoich sił Zakon mógł ponownie wrócić do służby.
W 587 41 Milenium Żałobnicy zostali przydzieleni do formacji zwanej Strażnikami Maelstromu, która miała za zadanie patrolować tą strefę i eliminować wszelkie, napotkane zagrożenie. W tym czasie Żałobnicy zdążyli zacieśnić przyjacielskie więzi z Astralnymi Szponami. W międzyczasie Żałobnicy zdołali wziąć udział w kilku kampaniach takich jak Kampania przeciwko orkowemu królestwu Charadonu gdzie wraz z innymi Zakonami zdołali zadać zielonoksórym dotkliwe straty.
Podczas Krucjaty Korynckiej Żałobnicy wzięli udział w kampanii, która miała na celu uwolnienie systemu Korynt z pod panowania Orków. Żałobnicy walczyli o wyzwolenie tysięcy niewolników na jednej z planet systemu jednak było to Pyrrusowe zwycięstwo, ponieważ w bitwie poniosło śmierć wielu braci bitewnych. To właśnie podczas tej kampanii Żałobnicy ulegli Czarnemu Gniewowi, którego pojawienie się zmazało przeświadczenie o braku tej skazy u członków Zakonu. Bracia bitewni za zgodą uwolnionej z niewoli, ludności, która nie chciała wpaść ponownie w ręce Orków, zdetonowali ładunki sejsmiczne dając im szybką śmierć. Z tej kampanii przeżyło zaledwie 100 Astartes Żałobników, a w podzięce za zasługi otrzymali od Marneusa Calgara Żelazną Aureolę, lecz nie chcieli jej przyjąć gdyż obarczali się za śmierć wielu niewinnych ludzi, co było odebrane przez inne Zakony jako akt pogardy i jeszcze bardziej zszargało ich reputację.
Po rozpoczęciu konfliktu między siłami Imperium znanego jako Wojna o Badab Żałobnicy mając na względzie swój honor nie chcieli stawać przeciwko braciom ze Zakonów broniących Maelstromu jedynie z powodu ich nieposłuszeństwa wobec imperialnych urzędników. Widząc w nich spore zagrożenie władze Imperium wysłały Zakon Minotaurów, żeby całkowicie unieszkodliwić Żałobników i wyeliminować ich z dalszej walki. Żałobnicy chcąc bronić swoich okrętów klasztornych wpadli w zasadzkę Minotaurów tym samym zmuszając ich do poddania się.
Primaris Żałobników
Gdy wyszło na jaw, że Żałobnicy wciąż są lojalni Imperium zostali ułaskawieni przez Wysokich Lodów Terry, ale musieli od tej pory prowadzić Krucjatę Pokutną przez następne 100 lat. Nie mając dużego wyboru Żałobnicy zgodzili się i ponownie przemierzali galaktykę, żeby odpokutować swoje winy.
Niefortunnie niedługo po wyruszeniu na karną krucjatę Zakon Żałobników wpadł na tyranidzką Flotę Rój Kraken. W wyniku licznych starć Żałobnikom udało się spowolnić postępy Tyranidów a także ewakuować się wielu cywilom z pożeranych planet, ale okupując to druzgocącymi stratami. Nie mogąc już rekrutować nowych wojowników, liczba Żałobników została zredukowana do zaledwie 4 Kompanii.
Od tamtej pory nieznane są poczynania Żałobników. Wielu uważa, że Zakon przestał istnieć i ostatecznie jest już tylko częścią historii jednak nie jest to poparte żadnymi dowodami, a Żałobnicy choć poturbowani i doprowadzeni na skraj upadku wciąż mogą trwać na straży Imperium.
Skaza[]
Mimo iż są częścią Przeklętej Fundacji to przypadłość w postaci Czarnego Gniewu i Czerwonego Pragnienia na którą cierpią wszystkie Zakony zrodzone z krwi Sanguiniusa zdawały się nie dotyczyć Żałobników. Przemawiał za tym fakt, że członkowie Zakonu mieli bardzo niski jak nie zerowy współczynnik poddania się tym wadom genetycznym. Możliwe, że było to bezpośrednim skutkiem ingerencji Adeptus Mechanicus w celu wyeliminowania tej wady z genoziarna Sanguiniusa. To przeświadczenie o własnej czystości musiało się zmienić gdy podczas wyzwolenia Rzezi III Żałobników zaczął masowo opanowywać Czarny Gniew.
Bezpośrednia ingerencja i chęć kształtowania tak skomplikowanego dzieła Imperatora jakim było genoziarno Astartes mogła wywrzeć wpływ na umysłach Żałobników, którzy wpadają w pewne stany melancholii przez co znacznie intensywnej przeżywają momenty rozpaczy jak ofiara ich ojca, utrata braci bitewnych czy śmierć cywilów.
Znacznie bardziej tajemniczą kwestią, która pozostaje jedynie w sferze spekulacji jest wiecznie towarzyszący im pech, nieustannie kroczący za nimi niczym cień. Od początku swojego istnienia Zakon spotkało wiele nieprzyjemności zarówno tych ze strony ich wrogów jak i samego Imperium i sojuszników. Wielu może pokusić się o stwierdzenie, że to co ich spotkało było jedynie serią niefortunnych zdarzeń, ale w ich przypadków może kryć się za tym coś więcej. Choć Żałobników spotkało wiele cierpień, które zdołały by złamać niejednego Astartes to niezachwianie walczą za Imperatora i jego lud chcąc jak najlepiej wykonać powierzone im obowiązki.
Organizacja[]
Żałobnicy są Zakonem opierającym swoje całkowite funkcjonowanie na flocie. Z racji tego, że nie posiadają swojej macierzystej planety mogą prowadzić rekrutację wszędzie tam gdzie aktualnie działają. Miało to również na celu oddalenie się od większych zgrupowań sił Imperium, aby przez swoje pochodzenie nie prowokować kolejnych konfliktów z innymi Astartes.
Bardzo ważną rolę w funkcjonowaniu Zakonu odgrywają Kapłani Krwi, którzy noszą miano Calix i prócz zwykłych obowiązków Konsyliarzy muszą również monitorować postępowanie skaz genetycznych członków Zakonu. Podczas gdy Kapelani figurują w Codexie Astartes jako oficerowie Kompanii Marines to w przypadku Żałobników ci duchowi wojownicy mają znacznie większą swobodę działania i sprawują pieczę nad całym Zakonem wspierając go mentalnie i duchowo w obliczu tak wielu nieszczęść jakie spotkały Żałobników.
Znane Postacie[]
- Malakim Phoros - Mistrz Żałobników, który uosabia smutek z powodu swojego losu, ale również niezłomność i siłę woli przeciwstawianiu się wszystkiemu co spotyka jego Zakon. Wszyscy członkowie Zakonu uważają Malakima za wzór i lojalnie trwają przy nim w najczarniejszych godzinach. Postawa Mistrza Zakonu jest godna podziwu, ale również zapewnia Żałobnikom ukojenie i spokój w obliczu tak wielkich krzywd.
- Chyron Amadeus Chyropheles - Drednot Żałobników, który jako jeden z niewielu uniknął losu jaki spotkał swoich braci podczas Drugiej Wojny Tyranidzkiej. Nie mając dokąd wracać Chyron został na stałe zwerbowany przez Straż Śmierci i jest częścią Oddziału Alfa.
Relikwie[]
- Sztandar Łez - Sztandar Żałobników, który został naprawiony i ponownie poświęcony przez Siostry Bitwy z Orders Pronatus zaraz po Wojnie o Badab. Mówi się, że Siostry płakały podczas naprawy sztandaru, aby udzielić Żałobnikom rozgrzeszenia. Później sztandar trafił ponownie w ręce Żałobników.
Znane kampanie[]
- Oblężenie Corrilla(537.38M) - Bitwa między siłami Imperium w tym Żałobnikami, a siłami Chaosu podczas Dziewiątej Czarnej Krucjaty. Mortifaktorzy opuścili Żałobników nie chcąc walczyć u boku Przeklętego Zakonu w związku z czym Żałobnicy musieli samotnie stawić czoła Mariens Chaosu. Dzięki wsparciu Ultramarines i Białych Szram udało się odeprzeć wroga jednak przy życiu pozostało jedynie 200 braci bitewnych.
- Osnowa(???) - Flota Żałobników została pochłonięta przez Burzę Osnowy, aby pojawić się w rzeczywistości 100 lat później.
- Krucjata Charadonu(698.41M) - Żałobnicy uczestniczyli w Krucjacie wraz z innymi Zakonami przeciwko królestwu Charadonu rządzonego przez Arcypodpalacza. W ciągu siedmioletniej kampanii połączone siły Imperium zdołały zadać Orkom dotkliwe straty i wyrwać wiele terytoriów z rąk zielonoskórych.
- Krucjata Koryncka(701.41M) - Żałobnicy odpowiedzieli na wezwanie Ultramarines we walce z Orkami podczas Krucjaty do systemu Korynt. Marines wyruszyli samotnie na Rzeź III w celu oswobodzenia ludzkich niewolników z rąk Xenos. Żałobnicy nie byli jednak w stanie ewakuować 3 milionów niewolników przed przybyciem kolejnych fal zielonoskórych. Mimo to postanowili nie opuszczać cywilów i walczyć do końca. Godząc się z niechybną śmiercią Marines postanowili zdetonować ładunki sejsmiczne w miejscu gdzie przebywali wraz z uwolnionymi ludźmi. Z tego starcia udało się uratować jedynie garstkę cywilów tracąc przy tym większość stanu liczebnego Zakonu.
- Wojna o Badab(901-912.41M) - Nie zdając sobie sprawy ze skali buntu oraz zamiarów Hurona, Żałobnicy opowiedzieli się po stronie Obrońców Maelstromu, lecz nie chcieli zabijać swoich braci z innych Zakonów dlatego głównie przeprowadzali serię manewrów mające na celu zając przeciwników. Na wskutek zasadzki zastawionej przez Minotaury, Żałobnicy poddali się po czym musieli zostać osądzeni przez władze Imperium. Żałobnicy zostali ułaskawieni, ale pod warunkiem uczestnictwa w Krucjacie Pokutnej przez najbliższe 100 lat.
- Druga Wojna Tyranidzka(992.41M) - Żałobnicy napotkali na swojej drodze ogromną Flotę Rój Kraken. Widząc skalę zagrożenia postanowili spowolnić Tyranidów jak to tylko było możliwe. W wyniku ciągnących się krwawych starć Zakon został niemal całkowicie zniszczony.
Źródła[]
Codex : Blood Angels (edycja 8) str. 19
Codex : Tyranid (edycja 5) str. 22
Chapter Approved : The Curse Founding str. 4-9
Deatchwatch : Honor of the Chapter str.136
Deatchwatch : Rites of Battle str. 63
Deatchwatch : The Emperor Chosen str. 75
Imperial Armour : Volume 12 The Fall of the Orpheus str. 57, 147
Imperial Armour : Volume 9 The Badab War str. 106-115, 170
Imperial Armour : Volume 10 The Badab War II str. 61 109, 176
Warhammer Compedium : The Badab War str. 33-35